Szpic miniaturowy

Pomeranian to mała rasa psów pochodząca z Europy Środkowej, charakteryzująca się bogatą sierścią i wyglądem przypominającym lisa. Jest to odmiana szpica niemieckiego.

Szczegóły ogólne

Jest to mała rasa psów, o średniej wadze od 1,8 do 3,5 kilograma. Jeśli chodzi o wzrost, zwykle mierzą od 15 do 28 centymetrów w kłębie. Szacuje się, że średnia długość ich życia wynosi od 12 do 16 lat. Według FCI (Fédération Cynologique Internationale) Pomeranian należy do grupy 5, która obejmuje szpice i psy w typie prymitywnym.

Krótka historia rasy

Jest to mała rasa psów, która pochodzi z pomorskiego regionu Europy Środkowej. Wywodzi się od starożytnych arktycznych psów zaprzęgowych. Na przestrzeni dziejów psy te były selektywnie hodowane, aby zmniejszyć ich rozmiar i rozwinąć charakterystyczną gęstą, puszystą sierść. W XVIII wieku angielska królowa Wiktoria zakochała się w pomeranianach i spopularyzowała je w ówczesnym społeczeństwie. Jej wpływ pomógł ustanowić rasę modnym i pożądanym psem do towarzystwa. Wraz ze wzrostem popularności pomeranian zaczął być wystawiany na wystawach psów i stał się ulubieńcem rodziny królewskiej i wyższych sfer.

Charakterystyka rasy

Pomeranian to mała rasa o kwadratowych proporcjach. Jego głowa ma kształt klina, a twarz przypomina lisa. Jego ciemne oczy mają kształt migdałów i są lekko skośne, a ogon jest pokryty bogatą sierścią i noszony wysoko na grzbiecie. Uszy są małe i spiczaste, a sierść jest podwójna, z gęstym, miękkim podszerstkiem i długą, gładką, szorstką sierścią zewnętrzną. Pomeraniany występują w wielu różnych kolorach, w tym białym, czarnym, pomarańczowym, kremowym, brązowym, szarym i innych. Często mają ciemniejszą maskę na twarzy i oznaczenia na ciele. Oprócz charakterystycznego wyglądu, pomeraniany są znane ze swojej żywej, towarzyskiej osobowości. Są żywe, zabawne i pełne witalności. Są również inteligentnymi psami, bardzo oddanymi i lojalnymi wobec swoich rodzin.

Powszechne choroby

Oto niektóre z bardziej powszechnych chorób, które mogą dotknąć tę rasę: przetrwały przewód tętniczy, zapadnięcie tchawicy, zwichnięcie rzepki, zaćma, postępujący zanik siatkówki, entropion, wnętrostwo, niedoczynność tarczycy i wodogłowie.