Pies z wioski w Meksyku

Meksykański pies uliczny to rasa psów spotykana na ulicach w całym kraju. Są to psy średniej i dużej wielkości, o różnych kolorach i umaszczeniach.

Szczegóły ogólne

Meksykańskie bezpańskie psy są zwykle średniej lub dużej wielkości, o średniej wadze od 15 do 30 kg i wysokości od 40 do 60 cm w kłębie. Średnia długość życia może wynosić od 10 do 15 lat. Nie są uznawane przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Krótka historia rasy

Ich pochodzenie można prześledzić wstecz do psów wprowadzonych przez hiszpańskich kolonizatorów i wcześniej istniejących rodzimych ras w Meksyku. Na przestrzeni dziejów psy te przetrwały i dostosowały się do warunków życia na ulicach, co przyczyniło się do ich różnorodności genetycznej. Te psy uliczne odegrały ważną rolę w meksykańskim społeczeństwie, często będąc towarzyszami i obrońcami lokalnych społeczności. Ich zdolności adaptacyjne, inteligencja i lojalność sprawiły, że stały się integralną częścią życia miejskiego i wiejskiego w Meksyku. Organizacje i programy zajmujące się dobrostanem zwierząt działają na rzecz promowania opieki nad nimi, sterylizacji i odpowiedzialnej adopcji.

Charakterystyka rasy

Ogólnie rzecz biorąc, ich wygląd może się znacznie różnić, ponieważ dziedziczą cechy różnych ras i mieszanek. Ogon może być długi, krótki lub średniej długości. Oczy są zazwyczaj wyraziste i mają różne kolory, w zależności od genów odziedziczonych po przodkach. Sierść może być krótka, długa lub średniej długości, w różnych kolorach, w tym czarnym, białym, brązowym, brązowym, szarym i ich kombinacjach. Pod względem temperamentu psy te są zazwyczaj elastyczne, inteligentne i lojalne. Ze względu na swoją uliczną naturę rozwinęły umiejętności przetrwania i doskonałą zdolność przystosowania się do różnych sytuacji. Są to na ogół przyjazne, czułe i opiekuńcze psy, wykazujące odważną i czujną postawę.

Powszechne choroby

Ze względu na ich genetyczną naturę wynikającą z dużej różnorodności ras psów, nie ma wystarczającej wiedzy na temat najczęstszych chorób, na które mogą cierpieć psy tego typu. Jednak biorąc pod uwagę ich styl życia, są one bardziej narażone na parwowirozę, nosówkę, leptospirozę, kleszcze, pchły i świerzb.