Istryjski gończy krótkowłosy to rasa psów pochodząca z Chorwacji, używana do polowania na zające i inne małe zwierzęta. Charakteryzuje się eleganckim i atletycznym wyglądem, a także doskonałym węchem.
Szczegóły ogólne
Ogar istryjski krótkowłosy to rasa psów średniej wielkości, ważąca od 18 do 22 kilogramów i mająca od 48 do 58 centymetrów wysokości w kłębie. Jego średnia długość życia wynosi od 12 do 13 lat. Według Fédération Cynologique Internationale (FCI) należy do grupy 6, która obejmuje psy tropiące, psy gończe i podobne rasy.
Krótka historia rasy
Istryjski gończy krótkowłosy to rasa psów pochodząca z regionu Istrii w Chorwacji, gdzie tradycyjnie była wykorzystywana jako pies myśliwski do tropienia i polowania na różne rodzaje zdobyczy, takie jak dziki i zające. Jego początki sięgają XV wieku, kiedy region ten był częścią Republiki Weneckiej. Przez wieki rasa była wysoko ceniona za swoje zdolności łowieckie i podlegała selekcji i doskonaleniu przez lokalnych myśliwych. Wraz z nadejściem ery nowożytnej i spadkiem popularności łowiectwa jako głównej działalności, populacja istryjskich psów krótkowłosych zmniejszyła się, a rasa była zagrożona wyginięciem. W latach 60. podjęto działania mające na celu ochronę rasy i zachęcanie do odpowiedzialnej hodowli, co pozwoliło na ponowny wzrost populacji. Dziś istryjski gończy krótkowłosy jest nadal wysoko ceniony przez myśliwych i jest również używany jako pies do towarzystwa w niektórych krajach europejskich.
Charakterystyka rasy
Istryjski gończy krótkowłosy ma muskularne, proporcjonalne ciało, z głęboką klatką piersiową i mocnym, prostym grzbietem. Ma również długi, smukły ogon, który w spoczynku jest nisko osadzony i prosty, a w ruchu lekko się unosi. Uszy są długie i opadające, a oczy duże i wyraziste. Sierść jest krótka, gęsta i błyszcząca, a w dotyku miękka. Ogar istryjski jest zazwyczaj trójkolorowy, z kombinacją bieli, czerni i brązu. Ogar istryjski jest charakterystycznie żywy, łagodny i posłuszny, co czyni go doskonałym towarzyszem rodziny. Są również bardzo lojalne wobec swoich właścicieli, choć mogą być nieufne wobec obcych. Są to psy bardzo podatne na szkolenie i często wydają głośne, melodyjne szczeknięcia.
Powszechne choroby
Niektóre z najczęstszych chorób u tej rasy to dysplazja stawów biodrowych, dysplazja stawów łokciowych i choroba von Willebranda, która jest dziedzicznym zaburzeniem krwawienia. Mogą być również podatne na infekcje uszu z powodu opadających uszu i problemów skórnych, takich jak atopowe zapalenie skóry.
Nadal nie znasz prawdziwej natury swojego psa?
Odkryj sekrety DNA swojego zwierzaka dzięki naszym dwóm seriom.
