Zespół przetrwałego przewodu Mullera

Zespół przetrwałego przewodu Müllera jest patologią, która wpływa na prawidłowy rozwój układu rozrodczego u mężczyzn i może prowadzić do niepłodności.

Symptomy

Zarówno samce dotknięte syndromem, jak i nosiciele wydają się zewnętrznie normalni, chociaż około 50% dotkniętych nim psów ma wnętrostwo (jedno lub oba jądra nie zstąpiły do worka mosznowego podczas rozwoju układu rozrodczego). Samce z wnętrostwem mają zwiększone ryzyko nowotworów komórek Sertoliego oraz zwiększone ryzyko infekcji dróg moczowych i przepuklin pachwinowych.

Zarządzanie chorobami

Leczenie psów dotkniętych zespołem kanału Müllera obejmuje kastrację, aby zapobiec rozwojowi powiązanych chorób, takich jak infekcje dróg moczowych lub nowotwory. W niektórych przypadkach konieczny może być zabieg chirurgiczny w celu usunięcia nieprawidłowych struktur układu rozrodczego. Przy odpowiednim leczeniu rokowanie jest zazwyczaj dobre.

Podstawy genetyczne

Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że pies, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego psa muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta, które są nosicielami tylko jednej kopii mutacji, nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację przyszłym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania psów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.

Raport techniczny

Podczas rozwoju męskiego układu rozrodczego substancja hamująca Müllera, znana również jako hormon anty-Müllera, jest niezbędna do rozwoju układu rozrodczego. Oprócz posiadania męskich wewnętrznych narządów płciowych, samce z zespołem przewodu Müllera mają dwa jajowody, kompletną macicę, szyjkę macicy i część pochwy, która kończy się grzbietową prostatą. We wnętrzy jąder dotkniętych chorobą psów brakuje komórek rozrodczych, chociaż jądro mosznowe wydaje się normalne. Zespół ten jest dość powszechny u psów rasy sznaucer miniaturowy i sugeruje się, że może być spowodowany obecnością dwóch kopii wariantu c.262C>T genu AMHR2 kodującego receptor hormonu antymüllerowskiego.

Najbardziej dotknięte rasy

Basset Hound
Sznaucer miniaturowy

Bibliografia

Wu X, Wan S, Pujar S,et al. A single base pair mutation encoding a premature stop codon in the MIS type II receptor is responsible for canine persistent Müllerian duct syndrome. J Androl. 2009 Jan-Feb;30(1):46-56.