Mukopolisacharydoza typu VII (gen GUSB, Terier brazylijski)

Mukopolisacharydoza VII jest lizosomalną chorobą spichrzeniową spowodowaną mutacjami w genie GUSB kodującym beta-glukuronidazę odpowiedzialną za degradację mukopolisacharydów (glikozaminoglikanów) w lizosomie.

Symptomy

Mukopolisacharydoza VII u psów charakteryzuje się szeregiem objawów. W pierwszym miesiącu życia psy dotknięte chorobą wykazują nieprawidłowości twarzy, nisko osadzone uszy i szeroką klatkę piersiową. Zmętnienie rogówki jest widoczne do 8 tygodnia życia, a także nieproporcjonalnie duże głowy. W moczu wykrywa się nadmiar mukopolisacharydów. Pomiędzy drugim a piątym miesiącem życia, psy doświadczają trudności w staniu, problemów ze stawami i znacznej dysplazji nasadowej. Mogą również wystąpić nieprawidłowości serca, takie jak niewydolność mitralna i tętniak aorty.

Zarządzanie chorobami

Obecnie nie znaleziono ostatecznego lekarstwa na mukopolisacharydozę VII. Leczenie choroby koncentruje się na opiece wspomagającej i leczeniu objawowym w celu kontrolowania bólu. Jednakże terapia genowa, wykorzystująca wektor retrowirusowy wyrażający beta-glukuronidazę psów, okazała się skuteczna w łagodzeniu objawów choroby. W celu uniknięcia dziedziczenia choroby w przyszłych pokoleniach zalecane są badania genetyczne i strategie hodowlane.

Podstawy genetyczne

Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że pies, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego psa muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta, które są nosicielami tylko jednej kopii mutacji, nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację przyszłym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania psów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.

Raport techniczny

Mukopolisacharydoza VII charakteryzuje się akumulacją glikozaminoglikanów w lizosomach z powodu niedoboru beta-glukuronidazy kodowanej przez gen GUSB. Beta-glukuronidaza jest hydrolazą kwasową, która rozkłada glikozoaminoglikany zawierające glukuronian. Brak lub dysfunkcja tego enzymu powoduje gromadzenie się glikozaminoglikanów w lizosomach, co prowadzi do charakterystycznych objawów choroby. Mutacja nonsensowna (c.866C>T) wpływająca na wysoce konserwatywną domenę beta-glukuronidazy została zidentyfikowana w rasie terierów brazylijskich. Mutacja ta prawdopodobnie zmienia strukturę lub funkcję białka, ponieważ dotknięte nią psy praktycznie nie wykazują resztkowej aktywności enzymu (0,2%). Ponadto u terierów brazylijskich zaobserwowano wcześniejszy początek objawów, co wskazuje na nasilenie mutacji i jej wpływ na aktywność enzymu.

Najbardziej dotknięte rasy

Terier brazylijski

Bibliografia

Hytönen MK, Arumilli M, Lappalainen AK,et al. A novel GUSB mutation in Brazilian terriers with severe skeletal abnormalities defines the disease as mucopolysaccharidosis VII. PLoS One. 2012;7(7):e40281.