Cystynuria typu I-A (gen SLC3A1, Buldog angielski)

Cystynuria jest zaburzeniem spowodowanym defektem reabsorpcji niektórych aminokwasów w kanaliku proksymalnym nefronu i nabłonku przewodu pokarmowego. W wyniku gromadzenia się tych aminokwasów w drogach moczowych mogą tworzyć się kryształy i kamienie.

Symptomy

Cystynuria objawia się szeregiem objawów, takich jak nawracające zapalenie pęcherza moczowego, krwiomocz i stranguria. Ponadto ta dziedziczna choroba może prowadzić do tworzenia się kamieni lub kryształów w nerkach, pęcherzu moczowym lub cewce moczowej, co może skutkować częściową lub całkowitą niedrożnością dróg moczowych. Jeśli niedrożność ta nie jest skutecznie leczona, może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia nerek i ich niewydolności.

Zarządzanie chorobami

Istnieją różne opcje leczenia cystynurii, w tym interwencje chirurgiczne i niechirurgiczne. Jeśli rozmiar kamieni jest bardzo mały, zaleca się urohydropropulsację, która polega na wypłukaniu kamieni za pomocą specjalistycznego cewnika. Można również wybrać metodę rozpuszczania ultradźwiękowego w celu rozbicia kamieni. Jeśli kamienie są duże i nie można ich usunąć w żaden inny sposób, stosuje się ekstrakcję chirurgiczną. Aby zapobiec nawrotom kamicy nerkowej, zaleca się stosowanie diety sprzyjającej produkcji zasadowego i bardziej rozcieńczonego moczu.

Podstawy genetyczne

Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że pies, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego psa muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania psów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.

Raport techniczny

Cystynuria jest spowodowana defektem transportu aminokwasów (cystyny, ornityny, lizyny i argininy) w kanaliku proksymalnym nefronu i w nabłonku przewodu pokarmowego. Transport tych aminokwasów odbywa się za pośrednictwem heteromerycznego transportera kodowanego przez geny SLC3A1 i SLC7A9. Dlatego każda mutacja w tych dwóch genach, która wpływa na funkcjonalność transportera, spowoduje gromadzenie się aminokwasów w drogach moczowych. W genie SLC3A1 zidentyfikowano wiele mutacji odpowiedzialnych za cystynurię, występujących u kilku ras psów, takich jak nowofundland (c.586C>T), labrador (c.350delG) oraz buldog angielski i francuski (c.574A>G; c.2092A>G). W tym ostatnim przypadku oba warianty tworzą haplotyp, tj. są to dwa warianty blisko siebie na jednym chromosomie, które mają tendencję do wspólnego dziedziczenia. Obie mutacje są mutacjami nonsensownymi, zawierającymi przedwczesny kodon stop, który wpływa na translację powstałego białka.

Najbardziej dotknięte rasy

Buldog angielski
Buldog francuski

Bibliografia

Brons AK, Henthorn PS, Raj K, et al. SLC3A1 and SLC7A9 mutations in autosomal recessive or dominant canine cystinuria: a new classification system. J Vet Intern Med. 2013 Nov-Dec;27(6):1400-8.

Harnevik L, Hoppe A, Söderkvist P. SLC7A9 cDNA cloning and mutational analysis of SLC3A1 and SLC7A9 in canine cystinuria. Mamm Genome. 2006 Jul;17(7):769-76.

Ruggerone B, Marelli SP, Scarpa P, et al. Genetic evaluation of English bulldogs with cystine uroliths. Vet Rec. 2016 Aug 13;179(7):174.