Wrodzona porfiria erytropoetyczna (CEP) jest dziedzicznym zaburzeniem biosyntezy grup hemowych spowodowanym niedoborem enzymu kosyntetazy uroporfirynogenu III (UROS). Ten dziedziczony autosomalnie recesywnie niedobór powoduje gromadzenie się porfiryn w tkankach i płynach ustrojowych, objawiając się klinicznie takimi objawami, jak fluorescencyjne brązowe zęby w świetle UV i czerwono-brązowy mocz.
Symptomy
Choroba charakteryzuje się głównie obecnością erytrodontii (przebarwionych brązowych zębów) i ciemnoczerwono-brązowego moczu. W świetle ultrafioletowym zęby dotknięte chorobą fluoryzują na różowo. Ciemnoczerwony zabarwiony mocz nie jest spowodowany krwiomoczem ani hemoglobinurią. W przeciwieństwie do ostrej porfirii przerywanej, CEP ma prawidłową morfologię krwi, a poziomy kwasu aminolewulinowego (ALA) i porfobilinogenu (PBG) w moczu są prawidłowe, podczas gdy poziomy uroporfirynogenu I w moczu i osoczu są znacznie podwyższone.
Zarządzanie chorobami
Leczenie choroby koncentruje się na opiece wspomagającej w celu kontrolowania objawów klinicznych. Jako środek zapobiegawczy zaleca się unikanie ekspozycji na światło słoneczne i inne źródła światła ultrafioletowego, chociaż wrażliwość na światło u chorych kotów jest wątpliwa.
Podstawy genetyczne
Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że kot, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego kota muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania kotów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.
Raport techniczny
Wrodzona porfiria erytropoetyczna (CEP) jest dziedzicznym zaburzeniem biosyntezy hemu, które dotyka zarówno ludzi, jak i zwierzęta, w tym koty. W chorobie tej niedobór enzymu kosyntetazy uroporfirynogenu III (UROS) prowadzi do gromadzenia się porfiryn w tkankach i płynach ustrojowych. Porfiryny są związkami organicznymi, które w połączeniu z żelazem tworzą grupę hemową, niezbędny składnik hemoglobiny, cytochromów, katalaz i peroksydaz. Mutacje genetyczne c.140C>T (p.S47F) i c.331G>A (p.G111S) w genie UROS, występujące homozygotycznie, skutkują znacznie mniej aktywnym i stabilnym enzymem. Substytucja c.140C>T nie ma znaczącego wpływu na aktywność zmutowanego enzymu, ale zmniejsza jego stabilność termiczną o około 50%. Z drugiej strony, wariant c.331G>A ma duży wpływ na aktywność i stabilność termiczną enzymu. Jednak połączenie tych dwóch mutacji skutkuje unikalną strukturą, która znacznie zmniejsza aktywność enzymu w porównaniu do enzymu z pojedynczą mutacją. Tak więc dwie substytucje w enzymie działają synergistycznie w celu inaktywacji i destabilizacji enzymu monomerycznego z podwójną mutacją.
Najbardziej dotknięte rasy
Domowy krótkowłosy
Do you still not know the true nature of your cat?
Odkryj sekrety DNA swojego zwierzaka dzięki naszym dwóm seriom.
