Mukopolisacharydoza typu I (MPS I) jest chorobą genetyczną spowodowaną niedoborem enzymu alfa-L-iduronidazy, kluczowego dla degradacji glikozaminoglikanów w lizosomach. Powoduje to gromadzenie się tych związków w różnych tkankach, co objawia się deformacjami kości, charakterystycznymi rysami twarzy, problemami neurologicznymi i zaburzeniami wzroku.
Symptomy
U chorych kotów występują objawy kliniczne, w tym deformacje kości i stawów, takie jak podwichnięcie stawu biodrowego i szerokie kręgi szyjne. Ponadto mają charakterystyczne cechy fizyczne, takie jak płaska, szeroka twarz, duża głowa, małe uszy i gruba skóra na szyi. Inne typowe objawy obejmują nieprawidłowy chód, zmętnienie rogówki, zaburzenia poznawcze i choroby serca, często objawiające się szmerem serca.
Zarządzanie chorobami
Leczenie MPS I opiera się na objawowych i wspomagających strategiach postępowania, ponieważ leczenie lecznicze nie jest jeszcze dostępne. Można rozważyć enzymatyczną terapię zastępczą, obejmującą podawanie rekombinowanego enzymu alfa-L-iduronidazy, chociaż jej skuteczność i dostępność mogą się różnić. Ponadto badane są terapie genowe wykorzystujące wektory wirusa adenowirusowego (AAV), takie jak AAV9. Obie metody leczenia są jednak nadal w fazie rozwoju.
Podstawy genetyczne
Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że kot, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego kota muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania kotów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.
Raport techniczny
Mukopolisacharydoza typu I lub zespół Hurlera jest chorobą genetyczną spowodowaną niedoborem enzymu alfa-L-iduronidazy (IDUA), hydrolazy lizosomalnej kluczowej dla degradacji reszt kwasu iduronowego w glikozaminoglikanach siarczanie dermatanu i siarczanie heparanu. U kotów zidentyfikowano warianty przyczynowe mukopolisacharydozy typu I, takie jak delecja 3 par zasad w pierwszym intronie genu kodującego IDUA, uniemożliwiająca prawidłowe wycięcie intronu i prowadząca do fenotypu MPS I. Ta specyficzna mutacja przewiduje delecję reszty kwasu asparaginowego, wpływając w ten sposób na aktywność enzymatyczną IDUA i ekspresję białka.
Najbardziej dotknięte rasy
Domowy krótkowłosy
Do you still not know the true nature of your cat?
Odkryj sekrety DNA swojego zwierzaka dzięki naszym dwóm seriom.
