Mukolipidoza II jest lizosomalną chorobą spichrzeniową spowodowaną niedoborem enzymu N-fosfotransferazy N-acetyloglukozaminy, kodowanego przez gen GNPTAB. Niedobór ten uniemożliwia prawidłowe znakowanie i transport enzymów lizosomalnych. Objawy obejmują opóźnienie wzrostu, dysmorfię twarzy i zaburzenia neurologiczne, takie jak ataksja.
Symptomy
Choroba postępuje szybko, a długość życia dotkniętych nią kotów jest zazwyczaj krótka, zwykle poniżej jednego roku. Objawy kliniczne obejmują opóźnienie wzrostu, dysmorfię twarzy, ataksję i deformacje szkieletu. Ponadto może wystąpić zwiotczenie stawów, zrośnięcie kręgów i zmiany w siatkówce prowadzące do całkowitej ślepoty.
Zarządzanie chorobami
Leczenie mukolipidozy kotów II koncentruje się na zapewnieniu opieki wspomagającej w celu poprawy jakości życia dotkniętych nią kotów, ponieważ obecnie nie ma lekarstwa na tę postępującą chorobę genetyczną.
Podstawy genetyczne
Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że kot, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego kota muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania kotów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.
Raport techniczny
Mukolipidoza II jest dziedziczną lizosomalną chorobą spichrzeniową charakteryzującą się niedoborem enzymu N-acetyloglukozamino-1-fosfotransferazy kodowanego przez gen GNPTAB. Enzym ten włącza grupę fosforanową do reszt mannozowych hydrolaz syntetyzowanych w aparacie Golgiego w celu transportu do lizosomów. Bez tej modyfikacji hydrolazy nie mogą prawidłowo kierować się do lizosomów w celu degradacji niektórych związków, co skutkuje gromadzeniem się w komórkach nierozłożonych oligosacharydów, lipidów i glikozaminoglikanów. Wariant sprawczy został zidentyfikowany u kota domowego krótkowłosego i składa się z podstawienia pary zasad w genie GNPTAB (c.2644C>T) w eksonie 13. Mutacja ta wprowadza przedwczesny kodon stop, co skutkuje produkcją skróconego i niefunkcjonalnego białka.
Najbardziej dotknięte rasy
Domowy krótkowłosy
Do you still not know the true nature of your cat?
Odkryj sekrety DNA swojego zwierzaka dzięki naszym dwóm seriom.
