Alfa-mannozydoza

Mannozydoza alfa jest autosomalną recesywną chorobą lizosomalną spowodowaną niedoborem enzymu mannozydazy alfa, kodowanego przez gen MAN2B1. Enzym ten ma kluczowe znaczenie dla degradacji bogatych w mannozę oligosacharydów w lizosomach. W przypadku jego braku oligosacharydy te gromadzą się w komórkach organizmu, zwłaszcza w ośrodkowym układzie nerwowym, kościach i narządach zmysłów, takich jak oczy i uszy.

Symptomy

Alfa-mannozydoza objawia się szeregiem poważnych objawów klinicznych, które wpływają na wiele układów organizmu. Koty dotknięte chorobą wykazują poważne deficyty neurologiczne, takie jak drżenie, utrata równowagi, oczopląs i utrata słuchu. Występuje również powiększenie wątroby (hepatomegalia), wodogłowie, deformacje szkieletu, opóźnienie wzrostu, powiększone dziąsła oraz zmętnienie rogówki i soczewki. Bez leczenia długość życia tych kotów skraca się do około sześciu miesięcy.

Zarządzanie chorobami

Leczenie alfa-mannozydozy kotów koncentruje się na terapiach, które mogą złagodzić objawy i przedłużyć życie chorych kotów. Obiecującym podejściem jest terapia genowa z wykorzystaniem wektora wirusowego AAV1 oraz przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych.

Podstawy genetyczne

Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że kot, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego kota muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania kotów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.

Raport techniczny

Mannozydoza alfa jest chorobą lizosomalną, w której oligosacharydy bogate w mannozę gromadzą się z powodu niedoboru enzymu mannozydazy alfa, niezbędnego do rozkładania tych związków w lizosomach. Enzym ten ma kluczowe znaczenie w metabolizmie glikoprotein w różnych komórkach, w tym w neuronach i komórkach odpornościowych. Mutacja sprawcza, delecja 4 par zasad (c.1749_1752del) w genie MAN2B1, jest specyficzna dla kotów perskich z alfa-mannozydozą. Wariant ten nie został znaleziony u dotkniętych chorobą kotów długowłosych, co wskazuje na różnorodność genetyczną w tej chorobie między różnymi liniami kotów, sugerując, że inne mutacje mogą być odpowiedzialne za tę chorobę u innych ras kotów.

Najbardziej dotknięte rasy

Perski

Bibliografia

Abkowitz JL, Sabo KM, Yang Z, et al. In utero transplantation of monocytic cells in cats with alpha-mannosidosis. Transplantation. 2009 Aug 15