Krótkim ogonem

Obecność wariantu krótkiego ogona genu T-box jest związana ze zmniejszonym rozmiarem ogona.

Definicja

Cecha krótkiego ogona skutkuje fenotypem z małym lub praktycznie nieistniejącym rozmiarem ogona. Wariant odpowiedzialny za tę cechę znajduje się w genie T-box, genie niezbędnym do prawidłowego rozwoju różnych tkanek i narządów psa, takich jak kończyny.

Podstawy genetyczne

Wariant odpowiedzialny za fenotyp krótkiego ogona ma dziedziczenie dominujące, dlatego pojedyncza kopia wariantu c.189C>G jest wystarczająca do wyrażenia tego fenotypu. W tym przypadku istnieje 50% prawdopodobieństwo, że mutacja może być dziedziczona przez potomstwo psa-nosiciela. Jednak obecność dwóch kopii wariantu c.189C>G jest niezgodna z życiem, ponieważ taka sytuacja powoduje śmierć płodu szczenięcia. Z tego powodu kojarzenie dwóch psów nosicieli wariantu c.189C>G nie jest zalecane ze względu na możliwe zmniejszenie wielkości miotu. Możliwe, że istnieją inne, nieznane jeszcze czynniki genetyczne zaangażowane w rozwój tej cechy.

Inne istotne informacje

Pomimo tego, że jest to mutacja, cecha krótkiego ogona może mieć korzyści zdrowotne dla psa. Psy z krótkimi ogonami zmniejszają ryzyko obrażeń podczas aktywności fizycznych, takich jak skakanie, wspinanie się lub bieganie. Ponadto łatwiej jest utrzymać odpowiednią higienę krótkiego ogona niż długiego, unikając w ten sposób możliwych infekcji skóry. Cecha ta jest również nazywana "bobtail" i jest powszechnie spotykana u ras Pembroke`s Welsh Corgi, Owczarek amerykański miniaturowy, Owczarek staroangielski, Australian Cattle Dog i Boston Terrier.

Bibliografia

Haworth K, Putt W, Cattanach B,et al. Canine homolog of the T-box transcription factor T; failure of the protein to bind to its DNA target leads to a short-tail phenotype. Mamm Genome. 2001 Mar;12(3):212-8.

Hytönen MK, Grall A, Hédan B,et al. Ancestral T-box mutation is present in many, but not all, short-tailed dog breeds. J Hered. 2009 Mar-Apr;100(2):236-40.