Krótkim ogonem

Obecność wariantu krótkiego ogona genu T-box jest związana ze zmniejszonym rozmiarem ogona.

Definicja

Cecha krótkiego ogona skutkuje fenotypem z małym lub praktycznie nieistniejącym rozmiarem ogona. Wariant odpowiedzialny za tę cechę znajduje się w genie T-box, genie niezbędnym do prawidłowego rozwoju różnych tkanek i narządów psa, takich jak kończyny.

Podstawy genetyczne

Wariant odpowiedzialny za fenotyp krótkiego ogona ma dziedziczenie dominujące, dlatego pojedyncza kopia wariantu c.189C>G jest wystarczająca do wyrażenia tego fenotypu. W tym przypadku istnieje 50% prawdopodobieństwo, że mutacja może być dziedziczona przez potomstwo psa-nosiciela. Jednak obecność dwóch kopii wariantu c.189C>G jest niezgodna z życiem, ponieważ taka sytuacja powoduje śmierć płodu szczenięcia. Z tego powodu kojarzenie dwóch psów nosicieli wariantu c.189C>G nie jest zalecane ze względu na możliwe zmniejszenie wielkości miotu. Możliwe, że istnieją inne, nieznane jeszcze czynniki genetyczne zaangażowane w rozwój tej cechy.

Inne istotne informacje

Pomimo tego, że jest to mutacja, cecha krótkiego ogona może mieć korzyści zdrowotne dla psa. Psy z krótkimi ogonami zmniejszają ryzyko obrażeń podczas aktywności fizycznych, takich jak skakanie, wspinanie się lub bieganie. Ponadto łatwiej jest utrzymać odpowiednią higienę krótkiego ogona niż długiego, unikając w ten sposób możliwych infekcji skóry. Cecha ta jest również nazywana "bobtail" i jest powszechnie spotykana u ras Pembroke`s Welsh Corgi, Owczarek amerykański miniaturowy, Owczarek staroangielski, Australian Cattle Dog i Boston Terrier.

Bibliografia

Nadal nie znasz prawdziwej natury swojego psa?

Odkryj sekrety DNA swojego zwierzaka dzięki naszym dwóm seriom.

starter

Rasy + Cechy fizyczne

Kup
advanced

Zdrowie + Rasy + Cechy fizyczne

Kup
Specjalna oferta na koniec roku Tylko do 16 stycznia Skorzystaj z naszego kuponu XMAS15
Kup