Grizzle vacht

De grizzle vacht is een typische vachteigenschap van Saluki, Borzoi en Afghan Hound honden die wordt gekenmerkt door een mengeling van lichte en donkere kleuren.

Definitie

De grizzle eigenschap wordt gekenmerkt door een vacht die het resultaat is van een mengeling van lichte en donkere kleuren, met een donkerdere kleurintensiteit op het voorhoofd dan op de rest van het lichaam. De variant die verantwoordelijk is voor deze eigenschap bevindt zich in het MC1R-gen (ook bekend als de extensie locus of E locus) dat betrokken is bij de omschakeling van de productie van pheomelanine (rood/geel pigment) naar eumelanine (zwart/bruin pigment) in melanocyten. Daarom is het MC1R-gen ook betrokken bij het bepalen van de donkere kleur van de hele vacht van de hond.

Genetische basis

De grizzle eigenschap staat ook bekend als het "Eg" allel. Het type overerving is dominant, daarom zal de aanwezigheid van één of twee kopieën van de c.233G>T variant de expressie van het grizzle fenotype mogelijk maken. Om deze eigenschap tot uiting te laten komen, is het noodzakelijk dat de variant die verantwoordelijk is voor de donkermasker eigenschap niet aanwezig is, omdat dit genotype dominant is ten opzichte van het grizzle genotype. Bovendien kan de uiteindelijke kleuring van de hond verschillen afhankelijk van de aanwezige variant op de A, B en K loci.

Andere relevante informatie

Het grizzle fenotype is het resultaat van een verminderde functie variant van het MC1R gen, waardoor de variant de hoeveelheid eumelanine beperkt maar niet alle eumelanine synthese remt. De eigenschap komt voor bij veel windhondenrassen en wordt daarom vaak gezien in combinatie met het tan gevlekte vachtpatroon dat veel voorkomt bij deze rassen, bekend als "grizzle" bij het Saluki-ras, "sable" bij de Borzoi en "domino" bij de Afghaanse windhond. Deze drie rassen komen het meest voor met de grizzle eigenschap.

Bibliografie

Dreger DL, Schmutz SM. A new mutation in MC1R explains a coat color phenotype in 2 "old" breeds: Saluki and Afghan hound. J Hered. 2010 Sep-Oct;101(5):644-9.