Von Willebrand ziekte 1 (VWF-gen)

De ziekte van Von Willebrand tast de functie van bloedplaatjes aan, wat bloedcellen zijn die essentieel zijn voor het stollingsproces. De ziekte wordt onderverdeeld in drie typen afhankelijk van de ernst van de symptomen, waarbij type 1 het meest voorkomt en het mildst is.

Symptomen

Honden met de ziekte van von Willebrand kunnen symptomen hebben zoals gemakkelijk of langdurig bloeden, zoals bloedneuzen, bloeden uit het tandvlees of bloeden na een operatie of verwonding. In ernstige gevallen kan de hond interne bloedingen krijgen die levensbedreigend kunnen zijn.

Beheer van ziekten

Er bestaat geen genezing voor de ziekte, maar de symptomen kunnen worden behandeld met ondersteunende zorg zoals bloedtransfusies tijdens ernstige bloedingsaanvallen.

Genetische basis

Deze ziekte erft autosomaal recessief over. Autosomaal recessief overerven betekent dat de hond, ongeacht het geslacht, twee kopieën van de mutatie of pathogene variant moet krijgen om risico te lopen op het ontwikkelen van de ziekte. Beide ouders van een hond met de ziekte moeten ten minste één kopie van de mutatie dragen. Dieren die slechts één kopie van de mutatie dragen, lopen geen verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte, maar kunnen de mutatie doorgeven aan toekomstige generaties. Fokken tussen honden die drager zijn van een genetische variant die ziekte kan veroorzaken, zelfs als ze geen symptomen vertonen, wordt afgeraden.

Technisch verslag

De ziekte van Von Willebrand is de meest voorkomende genetische bloedingsstoornis bij honden en is heel kenmerkend voor Doberman Pinscher honden. De ziekte wordt veroorzaakt door afwijkingen in von Willebrand factor (vWF), een eiwit dat cruciaal is voor de bloedstolling. vWF is een groot eiwit dat wordt gesynthetiseerd in endotheelcellen die bloedvaten bekleden en in megakaryocyten, de voorlopercellen van bloedplaatjes, in het beenmerg. VWF heeft een dubbele rol in de stolling, het vervoeren van een andere stollingsfactor in het bloed, factor VIII, en het deelnemen aan de hechting van bloedplaatjes aan beschadigd epitheel wanneer er een verwonding is. Afhankelijk van de ernst van de symptomen en de verandering van VWF, wordt het geclassificeerd in 3 types. Type 1 wordt gekenmerkt door lage plasma VWF-concentraties en milde tot matige hemorragische symptomen. Type 2 wordt gekenmerkt door kwalitatieve afwijkingen van het vWF-eiwit en matige tot ernstige bloedingen. Type 3 is de ernstigste vorm van de ziekte en de minst frequente, waarbij VWF vrijwel niet detecteerbaar is. Hier analyseren we de c.7437G>A variant van het VWF-gen dat codeert voor VWF-eiwit en is gekoppeld aan type 1 von Willebrand ziekte. Het is belangrijk om op te merken dat er een grote variatie is in symptomatologie tussen dieren. Crespi et al. zagen dat sommige, maar niet alle Doberman Pinscher honden symptomen hadden met een enkele kopie van c.7437G>A en daarom zou de variant in dit ras een autosomaal dominante wijze van overerving kunnen volgen met onvolledige penetrantie. Andere studies suggereren echter dat bij andere rassen de ziekte van von Willebrand type 1 een autosomaal recessieve overervingswijze volgt, d.w.z. dat de symptomen zich ontwikkelen wanneer twee kopieën van c.7437G>A aanwezig zijn.

De meest getroffen rassen

Dwergpoedel
Corgi
Pembroke Welsh Corgi
Doberman Pinscher
Golden Retriever
Kromfohrländer
Duitse Herdershond
Duitse Herdershond
Yorkshire Terrier

Bibliografie

Crespi JA, Barrientos LS, Giovambattista G. von Willebrand disease type 1 in Doberman Pinscher dogs: genotyping and prevalence of the mutation in the Buenos Aires region, Argentina. J Vet Diagn Invest. 2018 Mar;30(2):310-314.

Gentilini F, Turba ME. Two novel real-time PCR methods for genotyping the von Willebrand disease type I mutation in Doberman Pinscher dogs. Vet J. 2013 Aug;197(2):457-60.