Spinale dysrafie

Spinale dysrafie omvat verschillende aangeboren afwijkingen die worden gekenmerkt door een defect in de sluiting van de neurale buis tijdens de vroege stadia van de embryonale ontwikkeling. Deze aandoening belemmert de goede ontwikkeling van de weefsels van het centrale zenuwstelsel.

Symptomen

Klinische verschijnselen van spinale dysfunctie manifesteren zich meestal tussen de vier en zes weken oud, wat zich uit in abnormale beweeglijkheid. Sommige dieren vertonen een karakteristieke `bunny hopping` gang (gelijktijdige beweging van de bekkenledematen), proprioceptieproblemen, scoliose, zwakte van de ledematen, houdingsstoornissen en abnormale spinale reflexen. Daarnaast worden ongebruikelijke haarstrepen langs de rug en gekrulde staarten waargenomen. Ondanks deze symptomen is het belangrijk op te merken dat de aandoening niet verergert in de loop van de tijd en dat de getroffen honden meestal een normaal leven leiden.

Beheer van ziekten

Er zijn geen specifieke preventieve maatregelen of behandelingen voor deze aandoening. Honden met milde symptomen leiden over het algemeen een normaal leven. De behandelingsaanpak is voornamelijk symptomatisch, gericht op pijnbestrijding. Daarnaast kan fysiotherapie worden overwogen om de beweeglijkheid van de spieren te verbeteren en waar nodig aanpassingen aan de omgeving te doen.

Genetische basis

Deze ziekte erft autosomaal recessief over. Autosomaal recessieve overerving betekent dat de hond, ongeacht het geslacht, twee kopieën van de mutatie of pathogene variant moet krijgen om het risico te lopen de ziekte te ontwikkelen. Beide ouders van een hond met de ziekte moeten ten minste één kopie van de mutatie dragen. Dieren met slechts één kopie van de mutatie lopen geen verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte, maar kunnen de mutatie doorgeven aan toekomstige generaties. Fokken tussen honden die drager zijn van een genetische variant die de ziekte kan veroorzaken, zelfs als ze geen symptomen vertonen, wordt afgeraden.

Technisch verslag

Tijdens de ontwikkeling tijdens de zwangerschap vormt de neurale buis zich als de voorloperstructuur van het centrale zenuwstelsel, dat de hersenen en het ruggenmerg omvat. Elk defect in deze fundamentele structuur kan aanzienlijke gevolgen hebben voor de neurologische ontwikkeling, zoals dysgrafie van de ruggengraat of myelodysplasie. Het NKX2-8 gen, dat behoort tot een familie van genen die anatomische patronen reguleren tijdens de embryogenese, komt specifiek tot expressie in de zich ontwikkelende neurale buis. De studie van Safra et al. (2013) beschreef een variant in het Braco De Weimar ras bestaande uit een verandering van G naar AA (c.449delinsTT) in exon 2 van het NKX2-8 gen. Deze verandering introduceert een vroeg stopcodon waarvan wordt voorspeld dat het resulteert in een afgekapt eiwit. In dezelfde studie wordt voorgesteld dat de mutatie uniek is voor het Braco de Weimar ras en niet gedeeld wordt met andere hondenrassen.

De meest getroffen rassen

Weimar Braque

Bibliografie

Safra N, Bassuk AG, Ferguson PJ, et al. Genome-wide association mapping in dogs enables identification of the homeobox gene, NKX2-8, as a genetic component of neural tube defects in humans. PLoS Genet. 2013;9(7):e1003646.