Narcolepsie (HCRTR2-gen, Labrador Retriever)

Narcolepsie is een neurologische slaapstoornis die wordt gekenmerkt door overmatige slaperigheid en kataplexie of spierzwakte. Het ontstaan van de ziekte is in verband gebracht met mutaties in het HCRTR2-gen, een essentieel element in de regulatie van slaap en waakzaamheid.

Symptomen

Symptomen van narcolepsie manifesteren zich meestal tussen de vierde week en de zesde levensmaand. Klinische symptomen zijn slaperigheid, snelle oogbewegingen en trillen. In reactie op positieve stimuli zoals voedsel of spel, kunnen honden episodes van kataplexie ervaren. Deze episodes beginnen met het buigen van de achterpoten en het hangen van de nek, gevolgd door het omvallen van de hond die enkele seconden of minuten roerloos blijft. Gelukkig is narcolepsie niet progressief of levensbedreigend.

Beheer van ziekten

Er is geen definitieve behandeling voor narcolepsie. Milde symptomen vereisen geen behandeling, terwijl ernstige symptomen die het normale leven van de hond belemmeren behandeld kunnen worden met medicijnen tegen narcolepsie. Fysostigmine helpt om de frequentie van de aanvallen te verminderen, terwijl imipramine de ernst van de symptomen kan verminderen.

Genetische basis

Deze ziekte erft autosomaal recessief over. Autosomaal recessief overerven betekent dat de hond, ongeacht het geslacht, twee kopieën van de mutatie of pathogene variant moet krijgen om risico te lopen op het ontwikkelen van de ziekte. Beide ouders van een hond met de ziekte moeten ten minste één kopie van de mutatie dragen. Dieren die slechts één kopie van de mutatie dragen, lopen geen verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte, maar kunnen de mutatie doorgeven aan toekomstige generaties. Fokken tussen honden die drager zijn van een genetische variant die ziekte kan veroorzaken, zelfs als ze geen symptomen vertonen, wordt afgeraden.

Technisch verslag

Narcolepsie is een invaliderende slaapstoornis die wordt gekenmerkt door overmatige slaperigheid en kataplexie. Het ontstaan van deze aandoening blijkt verband te houden met mutaties in het HCRTR2-gen, wat suggereert dat hypocretines en de hypocretinereceptor 2 een cruciale rol spelen als neuromodulatoren van de slaap, samen met de aminerge en cholinerge systemen. In een studie van Lin et al. (1999) werd een G naar A overgang (c.1105+Deze variant werd geïdentificeerd in het Labrador Retriever ras, maar werd niet gevonden in dobermans en teckels met narcolepsie. Daarom kan deze specifieke mutatie niet verklaren waarom narcolepsie bij alle hondenrassen voorkomt. Er zijn echter andere mutaties beschreven bij verschillende rassen, waarvan sommige in onze test zijn opgenomen.

De meest getroffen rassen

Labrador

Bibliografie

Lin L, Faraco J, Li R,et al. The sleep disorder canine narcolepsy is caused by a mutation in the hypocretin (orexin) receptor 2 gene. Cell. 1999 Aug 6;98(3):365-76.