Aangeboren hypothyreoïdie (TPO-gen, Spaanse Waterhond)

Hypothyreoïdie bij honden is een endocriene aandoening die optreedt wanneer de schildklier niet voldoende schildklierhormonen produceert, voornamelijk thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3). Deze hormonen zijn cruciaal voor het behoud van de stofwisseling en het algemeen functioneren van het lichaam. Bij aangeboren hypothyreoïdie is het hormoondeficiëntie al vanaf de geboorte aanwezig.

Symptomen

Congenitale hypothyreoïdie bij honden die zich manifesteert met een vergrote schildklier (struma) geeft zeer vroeg beginnende symptomen (rond de eerste week) zoals lethargie, vatbaarheid voor infecties, groeiachterstand en voedingsproblemen. Er is een vertraging in het doorkomen van de tanden, het openen van de ogen en gehoorgangen, evenals veranderingen in de groei van huid en vacht. In ernstige gevallen kunnen puppy`s neurologische symptomen vertonen zoals gebrek aan coördinatie en spierzwakte. Als de ziekte onbehandeld blijft, kan ze dodelijk zijn voor puppy`s, dus vroegtijdige opsporing is essentieel.

Beheer van ziekten

De behandeling bestaat uit het verhogen of vervangen van het ontbrekende schildklierhormoon. Thyroxine (T4) is het meest gebruikte vervangende schildklierhormoon bij honden en de medicamenteuze behandeling met levothyroxine is meestal levenslang. Er worden meestal periodieke controles uitgevoerd om de dosis aan te passen en als de hormoonspiegels eenmaal gestabiliseerd zijn, worden er jaarlijks follow-up tests uitgevoerd. Als puppy`s met hypothyreoïdie vroeg worden behandeld (tussen 3 en 4 maanden oud), is het meestal mogelijk om de symptomen om te keren en ze de kans te geven zich normaal te ontwikkelen. Als je vermoedt dat je puppy aangeboren hypothyreoïdie heeft, is het belangrijk om een dierenarts te raadplegen voor een diagnose en de juiste behandeling.

Genetische basis

Deze ziekte erft autosomaal recessief over. Autosomaal recessieve overerving betekent dat de hond, ongeacht het geslacht, twee kopieën van de mutatie of pathogene variant moet krijgen om het risico te lopen de ziekte te ontwikkelen. Beide ouders van een hond met de ziekte moeten ten minste één kopie van de mutatie dragen. Dieren met slechts één kopie van de mutatie lopen geen verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte, maar kunnen de mutatie doorgeven aan toekomstige generaties. Fokken tussen honden die drager zijn van een genetische variant die de ziekte kan veroorzaken, zelfs als ze geen symptomen vertonen, wordt afgeraden.

Technisch verslag

Congenitale hypothyreoïdie kan bij mensen veroorzaakt worden door mutaties in meerdere genen zoals DUOX2, PAX8, SLC5A5, TG, TPO, TSHB en TSHR. Bij honden zijn oorzakelijke mutaties geïdentificeerd in het TPO-gen dat codeert voor het enzym schildklierperoxidase, dat een sleutelrol speelt in de biosynthese van de schildklierhormonen T3 (triiodothyronine) en T4 (thyroxine), omdat het de oxidatie van jodium katalyseert en de opname ervan in thyroglobuline, een eiwit dat is opgeslagen in de schildklier en dat schildklierhormonen in voorlopervorm bevat. In het geval van de Spaanse Waterhond is een variant (c.39_40insG) geïdentificeerd die bestaat uit de invoeging van een guanosine (G) in het eerste exon van het cDNA van het TPO-gen, wat een verschuiving veroorzaakt in het leesraam van de translatie. Deze modificatie veroorzaakt het verschijnen van een vroeg stopcodon dat resulteert in de afkapping van het eiwit met peroxidaseactiviteit.

De meest getroffen rassen

Franse Bulldog
Scottish Wolfhound
Spaanse Waterhond
Giant Schnauzer
Tenterfield Terrier
American Mouse Terrier
Toy Fox Terrier

Bibliografie

Bianchi M, Dahlgren S, Massey J, et al. A Multi-Breed Genome-Wide Association Analysis for Canine Hypothyroidism Identifies a Shared Major Risk Locus on CFA12. PLoS One. 2015 Aug 11;10(8):e0134720.

Fyfe JC, Lynch M, Olsen J, et al. A thyroid peroxidase (TPO) mutation in dogs reveals a canid-specific gene structure. Mamm Genome. 2013 Apr;24(3-4):127-33.