Teckel

De teckel is een ras dat oorspronkelijk uit Duitsland komt, waar hij werd gefokt voor de jacht. Onderscheidende kenmerken van het ras zijn het langgerekte lichaam, de korte ledematen en de lange, beweegbare oren. Naast hun fysieke verschijning staan ze bekend als vriendelijke en aanhankelijke honden.

Algemene gegevens

Honden van dit ras zijn klein van stuk, maar gespierd. Het standaardgewicht varieert van 7 tot 14,5 kilo, terwijl de miniatuurvariëteit meestal 5 kilo of minder weegt. De hoogte varieert van 20 tot 23 centimeter voor de standaard variëteit en 13 tot 15 centimeter voor de miniatuur variëteit. Ze hebben een gemiddelde levensverwachting van 12 tot 16 jaar en behoren tot groep 4 van de Fédération Cynologique Internationale (FCI), die de Teckels groepeert.

Korte geschiedenis van het ras

De geschiedenis van de Teckel gaat terug tot de Middeleeuwen in Duitsland, waar hij werd gebruikt voor de dassenjacht. Het doel van de fokkers was om een hond te krijgen die geschikt was voor de ondergrondse jacht, waarvoor ze jachthonden kruisten. Na verloop van tijd werden er drie verschillende maten Teckels ontwikkeld: standaard, miniatuur en konijnenjager, en drie vachtvariëteiten: kort, lang en hard haar. Deze hond wordt beschouwd als een van de meest veelzijdige jachthondenrassen vanwege zijn vermogen om zowel boven als onder de grond te jagen, en zijn dapperheid bij het zoeken en opsporen van gewonde prooien. De populariteit van de teckel heeft zich over de hele wereld verspreid en vandaag de dag is het een geliefd huisdier vanwege zijn aanhankelijke en trouwe temperament. Hij wordt soms ook gebruikt als therapiehond.

Raskenmerken

De teckel is een hond met een lang lichaam, een uitgesproken schoft en een sterke, brede lendenpartij. Het hoofd is langwerpig en versmalt naar de neus toe, maar wordt niet puntig. De ogen zijn amandelvormig, middelmatig groot, variërend van donker roodbruin tot zwartbruin. De oren zijn lang, afgerond en beweeglijk, maar de voorkant ligt dicht tegen de wangen aan. De staart hangt licht en kan een lichte kromming hebben in het laatste derde deel van de staart. De korte vacht is glad en glanzend en sluit nauw aan op het lichaam. De langharige variëteit heeft een langere vacht onder de nek en aan de onderkant van het lichaam, met bevedering aan de achterkant van de ledematen en aan de onderkant van de staart. Tot slot is de ruwe vacht grof en dicht, met een kenmerkende baard op de snuit en borstelige wenkbrauwen. Bovendien is het haar op de oren korter dan op de rest van het lichaam. Alle vachtvariëteiten hebben een ondervacht. De teckel kan verschillende kleurpatronen hebben, waaronder unicolour (rood of rood met zwarte haren ertussen), bicolour (zwart of donkerbruin met taankleurige aftekeningen) en harlekijn (donkere kleur met onregelmatige grijze of beige vlekken). Daarnaast kunnen ze ook een gestroomd of veelkleurig patroon hebben. De teckel heeft een vriendelijk en evenwichtig temperament, niet angstig en niet agressief. Als jachthond heeft hij een uitstekende neus en wordt hij beschreven als gepassioneerd, volhardend en snel. Deze kenmerken suggereren dat Teckels energieke en vastberaden honden kunnen zijn, die een vroege socialisatie en training nodig hebben om ervoor te zorgen dat ze gehoorzame huisdieren worden.

Veel voorkomende ziekten

Het ras wordt gekenmerkt door een goede gezondheid. Ze zijn echter gevoelig voor het ontwikkelen van bepaalde aandoeningen of pathologieën zoals acanthosis nigricans, cataract, gespleten lip, hoornvliesdystrofie, cryptorchidisme, doofheid, demodicosis, folliculaire dysplasieën, histiocytomen, ziekte van Cushing, ziekte van de tussenwervelschijf, microftalmie, mitraliskleppendysplasie, hypoplasie van de oogzenuw, progressieve retinale atrofie, pyruvaatkinasedeficiëntie, ziekte van von Willebrand en urolithiasis. In aanvulling op bovenstaande aandoeningen raadt het OFA (Orthopaedic Foundation for Animals) Canine Health Information Centre (CHIC) aan om ten minste twee jaar voor het fokken een hart- en oogscreening uit te voeren. Vanaf de leeftijd van 12 maanden wordt ook een periodieke evaluatie op patella luxatie geadviseerd.