De goudjakhals is een oude wolfachtige hondachtige die wordt gekenmerkt door een slank, rank lichaam, een kleine driehoekige kop en rechtopstaande oren. De goudjakhals staat bekend om zijn scherpe zintuigen, aanpassingsvermogen en sociale gedrag, waardoor hij een succesvol roofdier en aaseter is.
Algemene gegevens
Honden van dit ras zijn middelgroot en meten tussen de 46 en 51 centimeter. Qua gewicht wegen reuen tussen de 6 en 14 kilogram en teven tussen de 7 en 11 kilogram. De levensverwachting van het ras is 10 tot 16 jaar en ze zijn niet erkend door de Fédération Cynologique Internationale (FCI).
Korte geschiedenis van het ras
De goudjakhals is een diersoort die oorspronkelijk voorkomt in Zuidoost-Europa, Zuidwest-Azië, Zuid-Azië en gebieden in Zuidoost-Azië. De goudjakhals heeft een lange en gevarieerde geschiedenis. De voorouder van de goudjakhals wordt beschouwd als de uitgestorven rivierhond van de Arno. Het oudste fossiel van deze hondachtige dateert van 7.600 jaar geleden. Historisch gezien is de goudjakhals zowel vereerd als veracht door mensen. In sommige culturen werd hij beschouwd als een heilig dier, terwijl hij in andere culturen werd bejaagd en gedood als een plaag. Deze honden spelen een belangrijke rol in het reguleren van prooipopulaties en het ecosysteem als geheel.
Raskenmerken
Het lichaam van de goudjakhals is slank en rank, met een kleine, driehoekige kop en een spitse snuit. De oren zijn groot en rechtopstaand, en de staart is dicht, dik en verticaal gedragen. De poten zijn lang en slank, met kleine, scherpe klauwen. De vacht van de goudjakhals is kort en heeft een ruwe textuur, met een basiskleur die varieert van bleek roomgeel tot donker reebruin. De vacht op de rug bestaat uit een mengeling van zwarte, bruine en witte haren, terwijl de onderdelen een lichte gemberkleurige tot crèmekleurige kleur hebben. Het puntje van de staart kan van kaneelkleurig tot zwart zijn. Melanisme kan leiden tot een donkere vacht bij sommige goudjakhalzen, en er zijn albino-exemplaren gezien. goudjakhalzen zijn voornamelijk nachtdieren en solitaire dieren, maar ze kunnen ook paren of kleine groepen vormen. Ze communiceren door middel van een reeks vocalisaties, zoals huilen en blaffen. Over het algemeen zijn het vindingrijke dieren die zich met succes hebben aangepast aan het leven in verschillende habitats, van bossen tot woestijnen.
Veel voorkomende ziekten
Informatie over de meest voorkomende genetische aandoeningen bij de Golden Jackal is zeer beperkt. Ziekten zoals hondsdolheid, echinokokkose, leptospirose, erlichiose en babesiose zijn beschreven bij dit ras.
Weet je nog steeds niet wat de ware aard van je hond is?
Onthul de geheimen van het DNA van je huisdier met onze twee series.
