De Belgische herder komt oorspronkelijk uit België, waar hij werd gefokt voor de bewaking en bescherming van vee. De lange vacht is een kenmerk van het ras, met een dikke kraag rond de nek en franjes aan de poten. Honden van dit ras zijn veelzijdig en intelligent en staan bekend om hun sterke werklust.
Algemene gegevens
Honden van dit ras zijn middelgroot en evenwichtig. Het gewicht varieert van 25 tot 34 kilogram bij reuen, terwijl teven tussen de 20,5 en 27 kilogram wegen. Reuen meten tussen de 61 en 66 centimeter en teven rond de 60 en 61 centimeter. De levensverwachting is 12 tot 14 jaar. Ze behoren tot groep 1 van de Fédération Cynologique Internationale (FCI), die herdershonden en veedrijvershonden groepeert (behalve Zwitserse Veedrijvershonden).
Korte geschiedenis van het ras
De Belgische Herder ontstond in België aan het einde van de 19e eeuw, waar ze oorspronkelijk werden gefokt om vee te hoeden en te beschermen. In die tijd waren er wel acht soorten Belgische Herdershonden, maar nadat ze officieel geclassificeerd waren, waren er slechts de vier die we vandaag kennen: Belgische Herder, Tervuren, Laekenose en Mechelaar. Het ras staat ook bekend als Groenendaeler, deze naam werd gebruikt door Nicolas Rose (een belangrijke fokker) om de langharige zwarte variëteit aan te duiden die geïdentificeerd wordt met de moderne Belgische Herder. Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog dienden ze als ambulancehonden, boodschappers en wapendragers. Vandaag de dag is het een van de populairste rassen in België en over de hele wereld omdat hij uitblinkt in verschillende rollen zoals atleet, politie, militair, speurhond, waakhond of showhond.
Raskenmerken
De Belgische Herdershond is een vierkante, trotse, middelgrote hond. De reu heeft meestal een imposantere verschijning dan de teef. De grootte van het hoofd is in verhouding tot het lichaam met bruine, middelgrote, licht amandelvormige ogen. De oren zijn driehoekig van vorm, rechtopstaand en evenredig met de grootte van het hoofd. De staart wordt in rust laag gehouden, met de punt naar achteren gebogen. Als de hond in beweging is, wordt de staart opgeheven met een krul, maar zonder een haak te vormen. De vacht is dubbel, de ondervacht is meestal zeer dicht en aangepast aan de klimatologische omstandigheden. De bovenvacht is lang, glad, dicht en van gemiddelde hardheid. Het haar is korter aan de buitenkant van de oren, het hoofd en de onderkant van de poten. Het langere haar bevindt zich op de nek (die een kraag vormt), en er zijn overvloedige franjes op de achterkant van de onderarmen, achterhand en staart. De gebruikelijke kleur van de Belgische herder is zwart, dat effen kan zijn of gecombineerd met kleine witte vlekken. De vachtkleur kan roodachtig worden als gevolg van weersomstandigheden. De Belgische Herder is een bekende kudde waakhond, hoewel ze ook optreden om mensen en de eigendommen van hun eigenaars te beschermen. Alertheid, trouw en moed zijn ook kwaliteiten die bij deze waakhond opgemerkt kunnen worden. Daarnaast zijn het intelligente en bezitterige honden, maar ook vriendelijk en aanhankelijk met kennissen. Eenzaamheid en gebrek aan beweging kunnen het gedrag van het ras beïnvloeden.
Veel voorkomende ziekten
De Belgische Herder kan, met optimale zorg en aandacht, genieten van een lang en gezond leven, hoewel hij vatbaar is voor bepaalde gezondheidsproblemen. Tot de meest voorkomende ziekten of aandoeningen behoren epilepsie, staar, heupdysplasie, hypothyreoïdie, progressieve netvliesatrofie, netvliesdysplasie, X-gebonden spierdystrofie en chronische oppervlakkige keratitis.
Weet je nog steeds niet wat de ware aard van je hond is?
Onthul de geheimen van het DNA van je huisdier met onze twee series.
